Pages

Friday, July 10, 2009

Si Luwalhati at Blangelina 2

Habang tulog ang lahat ng gabing iyon, habang naghihintay sila ng pagbubukang liwayway, lingid sa kanilang kaalaman ay nagsisimulang pumukaw sa isisilang pa lang na bagong araw ang isang ordinaryong pangyayari na magdudulot ng isang ekstra ordinaryong karanasan para sa kanilang lahat.

Isang mababang ulap ang unti unting bumalot sa kanilang tinutuyang kweba. Animo'y may kung anong matalinong bibig ang nagbubuga ng hangin upang ang ulap na ito ay makapasok sa kweba. Ano pa't sa kapal ng maputlang ulap ay wala kang makikita ano man, at kung tatangkain mong gumalaw ay tiyak na matitisod mo ang kung anong bagay sa iyong paligid. Subalit dahil tulog nga sina Luwalhati at Blangelina at ang kanilang mga alipores, wala silang malay lahat sa mga nangyayari. Tila lalo pa yata silang natulog ng mahimbing dahil sa ulap na iyon.

Unang nagising si Luwalhati at nag inat-inat sabay hikab ng malakas, na siya namang ikinagulat ng kanyang mga alipores. Sila man ay naghikab din ng malakas at sapat na iyon upang magising din ang iba pa. Una niyang napansin na patay na lahat ang mga sulong kanilang ginamit na ilaw ng nakaraang gabi. Tanging mahinang sinag ng araw na nagmumula sa may bungad ng kweba ang nagbibigay ng liwanag sa loob.

Mayamaya pa'y nag-utos na si Blangelina sa kanyang mga alagad na maghanda ng almusal para sa lahat. Kumaripas naman ng kilos ang punong alagad nya upang maghanda.

Sinimulan niyang tunguhin ang lugar kung saan nandoon ang mga kagamitan sa pagluluto. Balak nyang magpakulo ng kape. Doon lang sa may labas ng kweba ang lugar na ito subalit laking gulat nya na hindi tulad ng mga nakaraang umaga na matindi na ang sinag ng araw at pumapasok na ito sa loob ng kweba, ngayon ay medyo madilim pa at tila may mga nakasabit pang baging, halamang gubat, mga tuyong sanga, may berdeng dahon at iba pa.

Nagtaka siya kung bakit ganoon dahil sanay naman syang gumising na medyo mataas na ang araw at nakikita nya ang labas ng kweba na maliwanag na maliwanag na. Kinuha nya ang kangyang itak upang tanggalin ang mga nakaharang sa bungad ng kweba. Unti unti nyang nahawan ang mga halamang iyon sa pamamagitan ng itak ang kanyang mga kamay. Nagkasugat-sugat na nga ang kanyang mga palad dahil doon. Nakita siya ng iba pang mga alipores ni Luwalhati at nagtulong tulong sila. Bakas sa kanilang mga mukha ang gahiganteng pagtataka kung bakit nagkagayon sapagkat kagabi lang sila dumaan doon at napansin nilang maayos at malinis naman kahit papaano.

Naaaninag nila ang labas at nakikita rin nilang may mga sinag na ng araw na tumatagos sa mga halamang gubat na nakaharang sa bungad. Binilisan nila ang paghawan at sa wakas ay nakalabas na silang isa-isa mula sa isang maliit na lagusang kanilang nagawa. Subalit imbes na matuwa sa kanilang nagawa ay tikom ang kanilang bibig, gilalas na gilalas sa kanilang nabugaran sa labas ng kweba.

Samantala sa loob ng kweba ay nagbubulungan sina Luwalhati at Blangelina.

"Ngayon na ang simula ng ating plano. Sigurado ka bang handa na ang mga alagad mo?" Tanong ni Luwalhati kay Blangelina.

"Hmmm...iyan nga ang iniisip ko pa e. Baka mabitin tayo dahil kulang sa training ang mga bata ko...Pero hwag kang mag-alala, kung hindi man sila lahat handa, may tatlo akong alagad na hinding hindi ako ipapahiya." Tugon ni Blangelina, na tila may duda ang tono ng boses.

"Hindi tayo maaaring magkamali sa ating mga plano. Kailangan maisakatuparan na ang mga iyon!" May tono ng paghahamon sa tinig ni Luwalhat. "Kung magtatagumpay tayo, kailangan sa araw ding ito tayo magsimula. Oo, alam kong dalawang taon pa bago tuluyang maghari si Among Bene at wala ng makakapigil pa sa kanyang kapangyarihan. Kailangan na nating simulan ang mga paraan upang unti unti siyang malaglag sa kanyang luklukang trono."

"Naiintindihan ko." Mahinang sabi ni Blangelina, halos sa kanyang sarili lamang.

Natuon ang kanilang pansin sa mga tauhan nilang isa-isang nagtutungo sa bungad ng kweba. Tahimik at nagtitinginan sa isa't isa ang mga ito. May iba namang nagbubulungan at tila ninenerbyos sa nararamdamang nangyayari sa labas ng kweba.

Sumunod sina Luwalhati at Blangelina sa mga ito hanggang sa makalabas. Sila man ay natahimik sa kanilang nakita.

May karugtong