Ang Mga Batang Ngayon Lang Isinilang

"O sige na bati na tayo ulit. Pahihiramin na kita ng raruan ko."

Narinig ko ito mula sa isang batang babae na may anim na taong gulang habang kinakausap niya ang kanyang kalaro na may ganoon ding edad at kasarian. Nalaman ko na kani-kanina lang pala e nag-away sila at nangakong hinding-hindi na maglalarong magkasama magpakailan man. Pero eto sila ngayon, magkasundo at naglalarong masaya na tila walang nangyaring hinanakitan sa pagitan nila.

Sa aking nasaksihan, namalayan kong napakadali para sa isang bata ang magpatawad at limutin ang anumang kamaliang nagawa sa kanya! Tila hindi niya alintana ang isang hinanakit na dapat sana'y kanyang naramdaman dahil sa pagwawalang bahala ng isang bata. Alalaon baga'y hindi para sa kanya ang magtanim ng galit dahil lamang sa isang pagkakataong nasaktan siya ng kapwa, sinasadya man o hindi.

At sa kamalasan, siyento porsyentong kabaligtaran para sa mga nakatatanda!

Ang pagiging tulad sa isang bata ay noon pa ipinapangaral ng Diyos.

Madaling magtiwala ang sinumang bata dahil para sa kanya, ang mga tao'y naroon upang siya ay tulungan. Hindi niya iniisip ang siya ay maloloko dahil wala sa kanya mismo ang malisya ng panloloko. Ang kanyang pag-asa'y buo na ang kanyang mga pinagtitiwalaan ay hindi mag-aakay sa kanya tungo sa kapahamakan, dahil ang kanyang kamalayan ay malinis at walang intensiyong masama. Sa Ingles, ito yung pagiging "childlike" - nagtitiwala, umaasa, walang malisya, mapag mahal, madaling magpatawad.

Sa kabilang dako, nandyan din ang pagiging "childish", ang pagiging tulad sa isang bata sa maling paraan. Di nga ba may batang makulit, mayroong bugnutin, maikli ang atensiyon at pasensiya sa mga nangyayari sa kanyang kapaligiran lalo na doon sa mga pangyayaring wala siyang kontrol o hindi niya mapamahalaan dahil hindi abot ng kanyang murang kaisipan at pangangatawan. Ito nga ang ipinapangaral sa atin na iwasan.

Kaninong ugali kaya ng isang bata natin maihahambing ang kalikasan?

Bago pa man isinilang ang sinuman sa atin ay nandyan na siya, bahagi ng sanlibutang nilikha ng Diyos. Siya'y mapaglaro: madaling mag-iba ang ihip ng hangin di ba? Tulad ng panahon, may mga pagkakataong tag-araw subalit sa isang kisap mata'y nandiyan ang ulan. O sa mga araw na tag-ulan na dapat ay ni isang patak ng ulan ay wala. May Disyembreng mainit, may Mayo na sa gabi ay maaliwalas ang temperatura. Tila hindi panatag ang takbo ng panahon.

Nitong mga huling araw nga'y nandyan ang usap-usapan tungkol sa pagbabago ng klimang pang daigdigan. Dulot daw ito ng mga basurang itinatapon sa kalikasan. Gumaganti na daw siya dahil sa kawalan ng pagmamalasakit ng tao sa kanyang kapaligiran. Ganyan nga ba ang kalikasan, gumaganti na animo'y isang batang inagawan ng kendi at gustong bumuwelta sa umapi sa kanya? Sa ganitong sentido, masasabi bang "childish" and kalikasan?

Subalit kung ating babalikan ang kasaysayan ng mundo, di nga ba't matutunghayan din natin ang mga pagkakataong naghilom na kusa ang sugat na idinulot natin sa kanya ng walang anumang karagdagan pang kapahamakan para sa atin? Ang pang-aabuso sa yamang dagat sa pamamagitan ng paggamit ng lason o dinamita, ang walang patumangga at malawakang pag hawi ng mga gubat sa mga bulubundukin sa ilang bahagi ng daigdig, ang walang kontrol na paggamit ng mga sasakyang gumagamit ng produktong langis, na ang bawat buga ng tambutso'y maitim at maruming elementong sumasakal sa kanya.

Ilang beses ng nagparaya sa atin ang kalikasan! Matagal na siyang tila isang bata na madaling magpatawad sa mga umapi at umabuso sa kanya.

Ngayon nga'y unti-unti na nating nakikita ang pagbabago ng kanyang pakikitungo sa atin. Tila baga'y nais na niyang bumawi at humanap ng hustisya laban sa ating lahat. Tapos na ang kanyang pagiging mabait na bata. Nagsisimula na ang panahon ng kanyang pagiging makulit, bugnutin, at walang pasensiya.

Sino sa atin ang aakay sa kanya upang muling maging "childlike"?

Susunod: Bakit ‘di natin pag-isipan ang nangyayari sa ating kapaligiran